Osiny

Z DZIEJÓW

Początki Osin - przysiołka Gorzyc, powstałego prawdopodobnie w czasach nowożytnych,

są równie tajemnicze jak pobliskich średniowiecznych wsi. Źródła kartograficzne poświadczają

istnienie przysiołka już w I połowie XVII w. Na mapach z XIX w. nazywano Osiny kolonią. Na

terenie Górnego Śląska występuje 14 nazw geograficznych o takim brzmieniu. Odnoszą się do

wsi lub ich części, kolonii, folwarków, oraz pol. Nazwa pochodzi zapewne od wyrazu osika

(lasku osikowego), położonego zapewne na podmokłym terenie.

Osiny wchodziły dawniej w skład gminy, gromady i powtórnie gminy Gorzyce, nie

stanowiły odrębnej jednostki administracyjnej, nie posiadały pieczęci i godła. Status sołectwa

uzyskały w 1999 r.

W dawnych czasach na cieku wodnym znajdowały się stawy i młyn (lub młyny). Na

mapie sporządzonej przez majora von Wrede w połowie XVIII w. widać kilka zagród oraz

położony przy istniejącym do dziś cieku wodnym młyn. Resztki grobli zachowały się m.in. na

granicy Osin i Gorzyc. W latach 80. XIX w. kolonię „przecięła” linia kolejowa z przystankiem

Gorzyce Śląskie (przemianowanym przed wojną na Bełsznica - z uwagi na pobliską

mleczarnię). W I połowie XX w. działały tu m.in. sklepy Klyszcza i Musioła oraz dwa niewielkie

młyny wiatrowe, które należały do Ciurajów i Klapuchów. Długą tradycję posiada zakład

stolarski Molitorów. W I połowie XX w. powstała też restauracja z dużą salą oraz niewielka

remiza straży pożarnej. Wzdłuż dzisiejszej ul. Raciborskiej nie było praktycznie do końca XIX

Glencowie, Hołomkowie, Kuczokowie, Błędowscy i Michalscy. W ostatnich latach zbudowano

świetlicę wiejską i boisko.

Osiny należały do parafii Gorzyce. „Serce” kolonii stanowiła dorodna lipa i kapliczka MB

Częstochowskiej, u stop której gromadzili się wierni na majowych modlitwach. W jej pobliżu

zbudowano w 1934 r. dużą kaplicę domkową, którą odbudowano po zakończeniu II wojny

światowej. W późniejszym okresie rozbudowano ją tak, że mogła pomieścić nawet 200

wiernych. W 1979 r. erygowano w Osinach parafię, a latach 1984-1986 zbudowano kościół, po

rozebraniu starej kaplicy. W 2001 r. do tutejszej parafii przyłączono część Bełsznicy.

Mieszkańcy Osin posyłali swoje dzieci do szkoły w Gorzycach. Kolonia nigdy nie miała swojej

szkoły i przedszkola.

Z miejscowości pochodzi o. dr Stefan Damian Wacławik, który pełnił posługę m.in. w

Argentynie i Austrii. Do osińskich korzeni przyznawał się także ks. dr Gustaw Klapuch.

MUSISZ ZOBACZYĆ:

Dąb „Hanys” o obwodzie około 430 cm liczy kilkaset lat. Rośnie na dawnej grobli, na skraju

osińskiego „parku”.

Hodowla strusi afrykańskich istnieje tu od 2012 r. Prowadzą ją Mandryszowie, którzy posiadają kilakdziesiąt niezwykłych ptaków.
Kościół p.w. Ducha Świętego z lat 1984-1986, murowany, na planie prostokąta z

zaokrąglonym narożnikiem, zbudowany według projektu inż. Adriana Szendzielorza posiada w

narożniku południowo-zachodnim wieżę na rzucie prostokąta, zakończoną spływem z

metalowym krzyżem, a od strony północnej podcienie. Wewnątrz min. galeria obiegająca

korpus kościoła oraz tablice upamiętniające budowniczych: kościoła - ks. Zenona Szczęsnego

oraz probostwa i domu katechetycznego - ks. Franciszka Kasperczyka.

Pamiątkowa tablica z 1975 r., poświęcona spółdzielcom, znajduje się na budynku Gminnej

Spółdzielni. Napis głosi: W 30-lecie / Gminnej Spółdzielni / Samopomoc Chłopska / Pamięci

Założycieli i Naj- / ofiarniejszych działaczy / Społeczeństwo gminy Gorzyce.

Tablica poświęcona ofiarom II wojny światowej znajduje się na cmentarzu parafialnym,

założonym w 1990 r. Widnieje na niej 26 nazwisk.